Visita á Caverna

Onte leváronnos a visitar The Cavern que, a parte dun nome chungo de peli de terror adolescente é o lugar onde se atopa (a 100 m de profundidade) o detector no que eu traballo e ao que me adicarei, en principio, os próximos 4 anos de doutorado: LHCb.
Descripción das miñas impresións: palabras rematadas en "-ante". O sitio é realmente acojonante. E iso que este detector non é o máis grande (hai dous maiores que visitarei máis adiante). É impresionante a súa complexidade en tódolos aspectos: físico, arquitectónico, electrónico,... Eu visto o visto penso que se podería definir o que hai entre mans aquí como practicamente o culme do saber humano actual. Non sei, para min foi abraiante, asegúrovos que estiven todo o rato coa boca aberta sacando fotos a manchea! E evidentemente tamén había unha compoñente persoal en canto o que estaba vendo está moi relacionado co meu traballo futuro.
Comezo cun esquema do detector, para que teñan algo máis de xeito as fotos posteriores, e logo fago algún comentario explicativo:

Non me meto a dicir nada das partes, so comento como vai a cousa. Esta é unha visión lonxitudinal do detector. Un protón chega polo lado esquerdo da imaxe xustamente polo centro (onde está o tubiño negro) e un outro protón polo dereito á mesma altura. E todo se dispón exactamente para que colisionen onde pon "Velo Locator". Logo todo o que está detrás en coloríns é para analizar e detectar o que sae do choque (que son unha morea de partículas).
Paso ás fotos. Como comprenderedes non se ve demasiado por diversos motivos: non había unha gran cantidade de luz (estamos a 100 m abaixo) , non había sitios desde os cales tomar visións xerais, a cámara non vale moito, e derradeiro pero máis importante: o fotógrafo era eu e aínda por enriba emocionado...
Esta primeira é na que me parece que se ve unha mellor imaxe xeral do mamotreto. Fixádevos que hai andamios (están aínda en obras) pero si se albisca o tamaño da cousa... Ollo, esta imaxe está do revés respecto do esquema: aquí a colisión sucede no lado dereito!

A seguinte é unha especie de túnel por onde baixaron os elementos. Aquí hai 100 m cara arriba! Era bastante ancha porque as pezas son enormes. Nós baixamos por un ascensor paralelo a este túnel. Aproveito para comentar brevemente algúns motivos para ter que face-lo detector tan abaixo. A primeira é que as partículas que chocan proveñen do LHC, que é o que se encarga de aceleralas e ten 27 km de lonxitude. Semellante tocho non ten sitio na superficie, logo non lles quedou máis remedio que metelo baixo terra. Pero é que ademais estamos sendo bombardeados continuamente por partículas procedentes do espazo (a chamada radiación cósmica) que para este experimento é un "fondo" non desexado e que convén eliminar. A única maneira de protexerse dela e irse a estas profundidades.

Esta pareceume interesante porque vese a "beam-pipe" (tubo do feixe). Se vos fixades ben, cara a parte de arriba metida nunha caixa de cristal e vindo desde o fondo da imaxe cara adiante, intúese un tubo negro. Ese é. Por aí van os protóns a velocidades moi próximas á da luz xusto antes de chocar. O Velo está xusto a continuación (á dereita).

E xa por último, a máis caralleira pero que máis vos gustará á maioría para poder rirse á miña conta... Que conste que o casco era obrigatorio!!

Ah! Ademais despois de todo isto déronnos unha pequena paparotiña á xente de LHCb, o que completou unha gran tarde! A noite foi algo peor porque un tipo alicantino algo contento comezou a putearme polo acento galego e a dicir que iamos facer dous equipos de fútbol: un cos que falaban normal e o outro cos que falamos "raro"... enfín, reafirmando a miña ideoloxía ao final!
E hoxe ben, durmín moito, fixen unha super compra en Francia (que está aquí ao ladiño) que case me quedan as mans feitas un cristo... Ah! E fun á piscina... Non é como a praia (para os que me puteades) pero non estivo mal! Iso si, teño que re-aprender a nadar, porque acabei canso de carallo!
E despídome cun "al gusto del consumidor". Nas miñas obrigadas paradas traendo as bolsas da compra pareime a facer as fotos para distinguir Jura e Mont Blanc. Aquí está o macizo de Jura (que xa o di a palabra, é moi macizo)

O termo Xurásico, por certo, ven destas montañas!
Na outra, se vos fixades moi moi ao fondo, vese algo branco semellante a unha nube, pero realmente é neve!!! Pois iso é (aparentemente...) o Mont Blanc. Por outra parte tamén se ve todo o camiño que tiven que facer cargado como un burro camiño de volta a Suíza. Afortunadamente certas palettes bretonas eran unha boa inxección enerxética... Pero dixen que non ía entrar nos detalles!