Tocho - Post

Comezo da forma máis natural que se me ocorre: Perdón!!!

Teño esto algo abandoado pero non foi porque non me acorde da xente de aí... É por traballo!! Desde que volveu o meu supervisor (Jose, que xa foi hai 2 semanas, xustamente o derradeiro día que metín algo no blog!) estou que non paro... Ademais estou contento porque vexo que produzo, e que fago cousas necesarias para o experimento (saco números que valen, vamos).

Por certo, que puxen o logo de LCHb aí a man dereita. A explicación da súa forma é que no experimento estudamos a violación da simetría CP (conxugación de carga + paridade). Evidentemente nós ocupámonos de sistemas de partículas, pero a simetría, como tal, e aplicábel a moitos outros campos da Natureza. Por exemplo, a letras de cores. Así, a transformación CP consistiría en intercambiar as cores (onde estaba azul pasa a branco e viceversa, C) e refrexalas tal e como se vería ante un espello (P). As letras LHCb de abaixo son as transformadas CP das de arriba (e viceversa)! Para partículas a simetría esencialmente implica que o sistema non muda ante unha transformación de tipo CP (tras aplica-la transformación vólveche queda-lo mesmo). Se o sistema está baixo o efecto dunha interacción, diremos que esta viola ou non a simetría. Por exemplo, a interacción feble viola paridade, como se demostrou no famoso experimento de Mme. Wu. Ata que punto e como viola CP é que se vai investigar aquí.

Paso as fotitos, que ao final é o que máis mola!xD O día 21 había no sitio de Prevessin (en contraposicion ao de Meyrin, que e onde estou eu) o festival de música "hardronica" . E unha coña entre hadrons e música "hard". Outro día poño algunha das xoias frikis que tocaron (a cousa merece post a parte), pero resumirei dicindo que había un esceario, postos de comida, etc... Fun sen ter moita idea e non e que houbera un gran ambiente, pero paseino ben. Estiven xogando ao futbol, de charla... Este e un belga co que estiven falando:

Logo, o martes, fun a CMS (Compact Muon Solenoid). O certo é que a orde das miñas visitas aos detectores foi a perfecta. Comecei polo mais cativo (LHCb, o meu) e logo CMS e Atlas (falo del máis abaixo). Deste xeito conseguín irme quedando acojonado tódalas veces (se chego a comezar por Atlas logo os outros non os tería valorado nada).

CMS é un detector complementario a Atlas (no senso que buscan as mesmas cousas). É o mais grande xunto con este. Ademais é o mais pesado de todos, case tanto como a torre Eiffel! Isto e porque teñen uns peazo imans. E para os visitantes ten (aínda) unha peculiaridade que o fai especialmente atractivo: está en boa parte fóra, aínda o estan a meter na caverna. Iso permite velo moi moi de pretiño, sen andamios polo medio e facer unhas fotos bastante chulas. O motivo de que o foran baixando por anaquiños en lugar de montalo todo abaixo é que a caverna tardou bastante en estar lista. Distribuírono en anacos cilíndricos que van enganchando un tras outro. Pero moitos ainda estan fóra. Este é un deles (un dos estremos):

Ademais o poder ver todo tan in situ deixa apreza-los detalles. Por exemplo, a electrónica:

Esta foto está ben porque vese ven a estrutura en slices que vos comentaba antes (ademais de demostrar que realmente estiven alí!!).

Logo tamén baixamos, ainda que non había tanto tanto que ver. Teñen todo moi protexido (está en obras), pero si me conseguín escaquear para facer un pequeno vídeo. É xusto a parte central do detector (onde se producen as colisións) e aínda que non é moita marabilla o que me molou foi que se poden oír os ruídos que había, escóitase o traballo...

O venres desa semana fomos de visita a ISOLDE. E un subexperimento do CERN de física nuclear (bah!xD). Está fóra da estrutura principal do LHC (obtén partículas directamente do PS) e de feito cando nós o visitamos estaba funcionando normalmente (parece que está en pleno funcionamento desde 2003, é que na charla de presentación, que tivo lugar un xoves as 4, loxicamente quedeime sopa). O que me molou e que aquí todo é en pequena escala, e os tubos por onde van as partículas aceleradas están directamente na superficie:

Tiñan todo organizado en pequenas visitas de 5 min e íannos rotando. En cada sitio explicabannos brevemente cada experimento. Desta vez non me quedei sopa, pero porque tiña que estar de pé!!

Aquí, os detectores son pouca cousa en tamaño, pero bonitos tamén! Este tiña tódolos espectrómetros preparados para xirar ao redor do punto de colisión:

E finalmente, o martes pasado fun a Atlas. Tiñamos un guía e non quedei moi contento co tipo. Neste caso todo o interesante estaba abaixo e o tipo tívonos 1 h fóra e só 20 min onde estaba o detector... Ademais habia que ir detrás del todo o rato (nada de moverse un pouco) e se non lle atendías a explicación mirabate con mala cara! Total, que pese a ser o detector máis impresionante foi no que menos estiven e menos fotos quitei.

O símbolo que elixiron paréceme ben axeitado, porque todo da unha enorme impresión de forza, de inmesidade. A reflexion e paradoxo ao mesmo tempo é: incríbel que para detectar partículas tan tan minúsculas fagan falla perros bichos! A seguinte foto é a de un dos túneles por onde baixaron o detector (hai 2). Aínda que non o pareza, hai 100 m para abaixo. O outro non o puidemos ver porque estaban a empregalo.

E logo, abaixo. Cando cheguei e vin o tamaño estiven uns 30-40 s dicindo "ostias" sen parar... É tremendo! O malo e que só nos deixaron estar nun lado e non velo desde abaixo, e case non dou nin tempo de contemplalo. Esta é unha das poucas fotos que tirei:

E neste video eu diría que si se percibe ben o tamanho do aparello... A altura e aproximadamente a dun edificio de 3/4 plantas.

E logo o mércores pola noite funme de cea a Xenebra. Creo que non contara que aquí hai outros dous compañeiros da USC. Son estudantes de doutorado, que estan aquí traballando durante uns días no verán. Xa fora con eles a semana anterior por aí (para celebrar o Día de Galiza), e como un deles marchaba o xoves fomos despedirnos. Coincidíu ademais que era o día nacional de Suiza, e había fogos e ambiente festivo. E aínda enriba en Xenebra son festas locais, asi que na zona do lago había moito moito ambiente!

Tomamos unha fondue nun sitio que parecía bastante tradicional... Estaba boa, pero non podo comparar porque non teño comido tantas antes! Iso si, queixo comemos, ainda que para min iso non sexa un gran problema... Estes somos os tres, xa de lado do lago. De esquerda a dereita Diego, Jose Luis (alias Lucas) et moi. O meu careto débese a que a cámara tíñaa agarrada eu e non din feito!

E xa para rematar, duas presentacions máis! Eu aqui lévome bastante con Plamen (co que mellor me levo aqui). E un summer student búlgaro que tamén traballa en LHCb e ten o despacho ao lado do meu. Nas conferencias sempre nos sentamos ao lado e imos xuntos á piscina, xogar ao futbol...

O seguinte tipo non o coñezo nin nada... É tamén Summer Student pero nunca falei con el nin nada! Pero véxoo nas lectures e escarallome de risa... Non me fastidiedes que non é exactamente igual que Xesucristo!!

Enxebre!

Desfrutade e apreciade...xD

Chámanse Faltriqueira, son de Pontedeume, e eu a canción esta (que é unha versión dunha tradicional) descubrina co disco que daban coa Voz o día das Letras ("No bico un cantar", penso que era).
Aló vai:



E por certo, prometo actualizar pronto contando cousas de aquí, e con algún vídeo e foto! Dademe tempo...xD

No comment

Shambala

Nada, so unha cancion pouco conhecida para a maioria. E un clasico americano e eu funa descubrir este ano! Ponhovola porque me mola un monton e para que a descubrades...xD Fala de "Shambala", lugar certamente idilico... Recordame, por certo, como mola "Perdidos"!! Aqui vai:



As faltas de ortografia debense a que estou no despacho e neste teclado non tenho tiles etc... E si, estoume escaqueando do traballo...!


PD Edito... a ver se a versión en directo ten algo máis de éxito! Eu quería un "mola!"...sniff...

À Geneve

Hoxe vai de fotos! Tiven unha semana bastante liada, así que actualizo hoxe coas miñas visita de hai 7 días a Xenebra. O resto da semana pódese resumir en traballo bastante fructífero, ir coñecendo a bastante máis xente (estou a facerme coleguilla dun búlgaro), interactuar máis con Jose (o meu supervisor) ... Ah! E unha mellora do tempo! Desde o xoves fixo bo e hoxe tiven calorazo e fomos á piscina! :-D E tamén o feito de ter bici, aínda que so a estea a usar para ir a face-la compra... (o cal simplemente cambia o feito de ir cargado como un burro andando a ir cargado como un burro en bici). Outra novidade é o feito de que xa falei un montón por videoconferencia polo messenger está xenial, así que xa sabedes!

Vale, pois comezo falando da visita cunha foto con bandeiras a modo de presentación... A do medio é a suíza e do paxaro coa chave a do cantón de Xenebra (Suíza é un estado federal divido en cantóns).

Next one pois é da zona vella, que a min si que me molou. Digo isto porque todo o mundo asocia a vila ao lago (ollo, que si é bonito!) pero para min pois esta parte antiga si que ten bastante encanto. Comentade que vos parece polas fotos, e os que tamén estivérades por aquí o mesmo!

Na parte vella está a catedral de Saint-Pierre (protestante, que é un detalle que non sabía). Por fóra é bastante merdas:

Pero por dentro resulta sorprendentemente bonita. Esta decorada cunhas vidrieiras chulísimas, e ten unha capela pintada de xeito moi orixinal. Na foto non se ve, pero ten tamén un par de torres bastante altas ás que se pode subir. E eu, seguindo o meu instinto Vidal de hay-que-subir-a-todo-lo-que-se-pueda alá fun! A vista é moi bonita porque se ve unha gran parte do lago e toda a cidade en xeral. E dos Alpes seguro que tamén hai unha panorámica boísima, pero ese día estaba chovendo e súper cuberto...

Deixando a zona vella, este é outro detallle que me pareceu orixinal, e que poño antes de empezar coas máis clasiconas da cidade. É un reloxo á beiriña do lago pero feito con flores. Eu nunca vira nada así, e sendo horterilla...pois moloume!

E ao fin! O lago. De feito, o que máis chama a atención aos turistas e o que é máis coñecido de Xenebra internacionalmente é a fonte esta que da un chorro bastante alto (supostamente de 140 m, aínda que a min dame que iso é columpiarse bastante...)

Esta é outra vista (desde o alto das torres da catedral) onde se observa a inmesidade do lago Lemán (o máis grande de Europa Occidental) e o tocho que é o chorriño!

O seguinte que me chamou a atención (aínda que si que mo agardaba) foi a influencia galega por todas partes. É fácil atoparse un "Restaurante Compostela" e cousas así, pero non me diredes que non é unha pasada, nunha das principales rúas da cidade, o seguinte:

Pero é que xa non so se trata de influencia económica... Tamén o é cultural!! En bastantes rúas (por algún motivo, da zona vella) víanse os carteliños do camiño de Santiago (se ampliades a imaxe vese perfectamente que pon "Chemin de Saint-Jacques) e xa o que me deixou abraiado foi a peazo vidrieira do Apóstolo que se gastan na catedral!! Por se queda algunha dúbida de se é el, fixádevos no traxe e sobre todo no pucho coa mítica vieira...

E xa para rematar por hoxe (que son as tantas)... É para os/as amantes de chocolate a seguinte foto... A cidade está repleta de chocolateries! Desde logo eu tiven a sorte de ir en domingo e estaban case todas pechadas... Porque senón non sei se tería resistido a tentación! Bueno, pa que negalo (estamos en confianza), non a resistín porque acabei mercando unha tableta pequena (aínda que non nunha chocolatería) Pero non foi exactamente nunha chocolatería, así que aínda me queda ese pequeno capricho...

A bientot!

Visita á Caverna

Onte leváronnos a visitar The Cavern que, a parte dun nome chungo de peli de terror adolescente é o lugar onde se atopa (a 100 m de profundidade) o detector no que eu traballo e ao que me adicarei, en principio, os próximos 4 anos de doutorado: LHCb.
Descripción das miñas impresións: palabras rematadas en "-ante". O sitio é realmente acojonante. E iso que este detector non é o máis grande (hai dous maiores que visitarei máis adiante). É impresionante a súa complexidade en tódolos aspectos: físico, arquitectónico, electrónico,... Eu visto o visto penso que se podería definir o que hai entre mans aquí como practicamente o culme do saber humano actual. Non sei, para min foi abraiante, asegúrovos que estiven todo o rato coa boca aberta sacando fotos a manchea! E evidentemente tamén había unha compoñente persoal en canto o que estaba vendo está moi relacionado co meu traballo futuro.
Comezo cun esquema do detector, para que teñan algo máis de xeito as fotos posteriores, e logo fago algún comentario explicativo:

Non me meto a dicir nada das partes, so comento como vai a cousa. Esta é unha visión lonxitudinal do detector. Un protón chega polo lado esquerdo da imaxe xustamente polo centro (onde está o tubiño negro) e un outro protón polo dereito á mesma altura. E todo se dispón exactamente para que colisionen onde pon "Velo Locator". Logo todo o que está detrás en coloríns é para analizar e detectar o que sae do choque (que son unha morea de partículas).
Paso ás fotos. Como comprenderedes non se ve demasiado por diversos motivos: non había unha gran cantidade de luz (estamos a 100 m abaixo) , non había sitios desde os cales tomar visións xerais, a cámara non vale moito, e derradeiro pero máis importante: o fotógrafo era eu e aínda por enriba emocionado...
Esta primeira é na que me parece que se ve unha mellor imaxe xeral do mamotreto. Fixádevos que hai andamios (están aínda en obras) pero si se albisca o tamaño da cousa... Ollo, esta imaxe está do revés respecto do esquema: aquí a colisión sucede no lado dereito!

A seguinte é unha especie de túnel por onde baixaron os elementos. Aquí hai 100 m cara arriba! Era bastante ancha porque as pezas son enormes. Nós baixamos por un ascensor paralelo a este túnel. Aproveito para comentar brevemente algúns motivos para ter que face-lo detector tan abaixo. A primeira é que as partículas que chocan proveñen do LHC, que é o que se encarga de aceleralas e ten 27 km de lonxitude. Semellante tocho non ten sitio na superficie, logo non lles quedou máis remedio que metelo baixo terra. Pero é que ademais estamos sendo bombardeados continuamente por partículas procedentes do espazo (a chamada radiación cósmica) que para este experimento é un "fondo" non desexado e que convén eliminar. A única maneira de protexerse dela e irse a estas profundidades.

Esta pareceume interesante porque vese a "beam-pipe" (tubo do feixe). Se vos fixades ben, cara a parte de arriba metida nunha caixa de cristal e vindo desde o fondo da imaxe cara adiante, intúese un tubo negro. Ese é. Por aí van os protóns a velocidades moi próximas á da luz xusto antes de chocar. O Velo está xusto a continuación (á dereita).

E xa por último, a máis caralleira pero que máis vos gustará á maioría para poder rirse á miña conta... Que conste que o casco era obrigatorio!!

Ah! Ademais despois de todo isto déronnos unha pequena paparotiña á xente de LHCb, o que completou unha gran tarde! A noite foi algo peor porque un tipo alicantino algo contento comezou a putearme polo acento galego e a dicir que iamos facer dous equipos de fútbol: un cos que falaban normal e o outro cos que falamos "raro"... enfín, reafirmando a miña ideoloxía ao final!
E hoxe ben, durmín moito, fixen unha super compra en Francia (que está aquí ao ladiño) que case me quedan as mans feitas un cristo... Ah! E fun á piscina... Non é como a praia (para os que me puteades) pero non estivo mal! Iso si, teño que re-aprender a nadar, porque acabei canso de carallo!
E despídome cun "al gusto del consumidor". Nas miñas obrigadas paradas traendo as bolsas da compra pareime a facer as fotos para distinguir Jura e Mont Blanc. Aquí está o macizo de Jura (que xa o di a palabra, é moi macizo)

O termo Xurásico, por certo, ven destas montañas!
Na outra, se vos fixades moi moi ao fondo, vese algo branco semellante a unha nube, pero realmente é neve!!! Pois iso é (aparentemente...) o Mont Blanc. Por outra parte tamén se ve todo o camiño que tiven que facer cargado como un burro camiño de volta a Suíza. Afortunadamente certas palettes bretonas eran unha boa inxección enerxética... Pero dixen que non ía entrar nos detalles!

A miña vida no CERN

Inauguro esta ventá de comunicación para ir contando a todos os que as queirades ler as miñas impresións sobre esta estancia en terras Suizas/Francesas. Antes de nada, para aqueles máis alleos ao mundo da física: http://en.wikipedia.org/wiki/Cern.

O ano pasado empreguei o mail, penso que o tema do blog pode ser máis interesante porque permite colgar fotos e videos de xeito moi sinxelo!

Isto é como as guías turísticas... Na primeira foto podedes ver a vista nocturna desde a miña habitación. Intúense os alpes, algúns edificios...
Pódese resumir todo dicindo que é como un campus pero so adicado á fisica de partículas (ademais de toda a parte experimental, túnel, etc).

O meu día comeza erguéndome as 8 (o cal me causa un tremendo placer, como todos saberedes) para almorzar, ducharse e directo ás charlas. Son xente moi boa aínda que os temas vistos por agora non me resultan tampouco novos. Logo as 12.30 a comer (hai que adaptarse ao horario) e logo para o choio.
O profe trátame moi guai e gústame o que estou a facer, así que, polo de agora, estou contento. Esencialmente trátase de programar en Python para ver que parte do que se está a filtrar no HLT de LHCb (con datos simulados) non debera estar aí. Estou aínda en período de prácticas, así que por agora simplemente me adiquei a facer buscas para sacar distintos parámetros. Para os que lles interese, outro día entro máis en detalle, prometido!

En todo caso, e como detalle que me molou 1 montón a foto seguinte. É a primeira vez que a miña foto está nun despacho! Xa se me chegan a poñer "Xabier" sería orgásmico, pero foron problemas burocráticos máis que nada... (ficou o nome co que tentara entrar hai un ano, supoño). Ademais podo dicir que cerca deste está o despacho de Jack Steinberger: Nobel de física...

Máis cousas... Pois que atopei xa a 3 coñecidos aquí! Unha é unha rapaza da facultade (a piques de doutorarse), que por certo é neta de Cunqueiro. Estiven hoxe ceando con ela e aínda falamos un rato. Logo un rapaz co que coincidín o ano pasado en Utrecht e outra rapaza coa que estiven en clase en Edimburgo hai dous anos. En xeral falei con moita xente en tódolos idiomas pero non fixen relación con ninguén en particular (aínda que lévome ben cos italianos, que raro...)
Tamén que ao final vai resultar que gañarei pelas, porque non gasto nin moito menos todo o que me dan (a comida é barata e non me está dando por incharme moito!) así que guai...
A habita na que vivo está moi ben, está limpa, teño persiana... INTERNET! So lle falta a ducha, pero xa sabía que non había... Ademais, pa 1 vez a semana.... :p
Deixovos un video cutre que fixen como despedida por hoxe! Voume durmir que senón a miña nai matame (xa ela entende...):

Un bico a todos!